Recensie The Lion King 3D: Oude glorie in nieuw jasje

Vanaf vandaag draait The Lion King weer in de Nederlandse en Belgische zalen. Dat het een geweldige film is, daar hoef ik jullie ongetwijfeld niet meer van te overtuigen. Het verhaal, de animatie, de liedjes… Het hele plaatje klopt. Maar er is iets bijzonders aan deze re-release. De Leeuwenkoning is immers de eerste handgetekende animatiefilm die Walt Disney in 3D in bioscoop uitbrengt. Dat betekent dat deze recensie zich kan beperken tot het antwoorden op de vraag: Is de 3D in The Lion King geslaagd?

Het antwoord is ja, al is de conversie niet altijd even goed gelukt. Het grootste deel van de film is goed omgezet en de weidse savanne en jungle zijn best indrukwekkend in al hun ‘ruimte’. Af en toe lijkt het echter alsof je door alle bomen het bos niet meer ziet. Ik had het gevoel dat je – vaak bij momenten met snelle bewegingen – verdwaalt in de diepte, zeg maar. Laag boven laag boven laag boven laag… totdat je het overzicht kwijt bent. Aangezien de bron hier een van oorsprong ‘platte’ tekenfilm is, krijg je soms een nep 3D-effect dat kunstmatig aanvoelt.

Ook collega Tünde had enkele bedenkingen: “De eerste 10 minuten was het 3D-werk niet bijzonder, ofwel moest ik er even aan wennen. Zo zijn de total shots van de Koningsrots wel erg plat. Dat geldt voor de meeste landschappen bij shots waarin geen (overdreven) scherpte/diepte zit. Ook camerabewegingen in 3D storen af en toe een beetje. Bij de karakters en niet bewegende achtergronden werkt het wel. Vooral de jungle en het Olifantenkerkhof waren prachtig en het nummer Just Can’t Wait to be King was erg gaaf in 3D vanwege de abstractheid. De 3D werkt erg goed bij effectanimatie als rook, water en regen, zoals in Be Prepared. Het licht en de kleuren in het shot van Scar op de rots (op het verboden land, niet de Koningsrots) waren heel indrukwekkend.”

Wat me ook opviel was hoe het origineel duidelijk niet gemaakt werd om in 3D te vertonen (wat natuurlijk niet onlogisch was in die tijd). Wanneer Simba, Timon en de anderen zich achter een boomstronk verschuilen, fluistert Timon iets tegen Simba.

Zoals je op de afbeelding rechts ziet, zitten ze dicht bij elkaar. In de 3D-versie werd echter zo veel diepte aan het fragment toegevoegd dat Simba schijnbaar veel verder (meer ‘achterin’) zit. Daardoor leek het niet meer realistisch dat Timon iets zou fluisteren (hij zou moeten roepen). Een detail, maar het viel me op.

Ik heb erg van de film genoten, maar The Lion King was sowieso al een van de favoriete films uit mijn jeugd. Zorgt de 3D voor een meerwaarde? Dat hangt ervan af hoe je het bekijkt (haha). Het was een leuke ervaring om te zien hoe ze diepte hebben aangebracht in de 17-jaar oude prent. Maar wordt de film er beter door? Neen. The Lion King is sowieso een topper. Die heeft helemaal geen 3D nodig om een succes te zijn. Het feit dat deze film weer even in de bioscoop draait, is eigenlijk al reden genoeg om te feesten.

Toen ik deze recensie schreef, eindigde ik met de zin “Wen er maar aan, want dit is vast nog maar het begin van een hele reeks nieuwe 3D-conversies.” Sinds gisteren hoeven we geen voorspellingen meer te maken, want toen raakte bekend dat de volgende jaren vier oude animatiefilms van Disney en Pixar opnieuw in 3D in de bioscoop zullen verschijnen: The Little Mermaid, Beauty and the Beast, Finding Nemo en Monsters Inc.